روابط صحیح و متعادل بین والدین و فرزندان یکی از عوامل موثر در بهزیستی و بهداشت روانی آنان است. در این میان تحلیل رفتار متقابل به عنوان یک نظریه ارتباطی آسان و کامل درباره شخصیت قلمداد شده است که به نظر می رسد قادر است به والدین در تعیین طرز مواجهه با کودکان کمک کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر سبک های فرزندپروری مادران بود. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. تعداد 30 نفر از مادران در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای در جلسات آموزشی تحلیل رفتار متقابل شرکت کردند و به منظور جمع آوری اطلاعات پژوهش پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند (PSI) قبل و بعد از شرایط آزمایشی در هر دو گروه اجرا شد. نتایج نشان داد که سبک مقتدرانه مادران در گروه آزمایش در پس آزمون به صورت معناداری افزایش و سبک های مستبدانه و سهل گیرانه مادران گروه آزمایش در پس آزمون کاهش یافت. این یافته ها نشان می دهد آموزش تحلیل رفتار متقابل ابزاری است که به مادران کمک می کند تا هیجان هایشان را کنترل کرده و رابطه بالغانه را به جای انتقاد از فرزندانشان بکار گیرند.

این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر افزایش سطح بخشودگی زنان انجام شد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان متاهل زن دانشگاه آزاد اسلامی علوم و تحقیقات تهران در سال 94 بودند. نمونه موردمطالعه شامل 50 زن بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس سنجش بخشودگی در خانواده(FFS) استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش، در بعد بخشودگی زنان در خانواده تفاوت معناداری وجود دارد. (F=32.29 و p=0.001) با توجه به یافته های پژوهش، آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر افزایش سطح بخشودگی زنان تاثیر دارد. ازاین رو می توان آموزش تحلیل رفتار متقابل را به عنوان یک روش موثر در افزایش سطح بخشودگی زنان و به عنوان یک مداخله بالینی ثمربخش پیشنهاد داد.

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی به شیوه تحلیل رفتار متقابل بر الگوهای ارتباطی زوج ها انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش همه زوج های مراجعه کننده به یکی از درمانگاههای خدمات روان شناختی شهر مشهد برای دریافت کمک های تخصصی در زمینه مسائل زناشویی بودند. 16 زوج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 8 جلسه 2 ساعته درمان به شیوه تحلیل رفتار متقابل شرکت کردند. گروه گواه هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه الگوهای ارتباطی (کریستنسین و سالاوی، 1984) بود. همه زوج ها پرسشنامه الگوهای ارتباطی را در مراحل پیش از درمان، پس از درمان و پیگیری 3 ماهه تکمیل کردند. داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره (MANCOVA) تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، الگوی ارتباطی سازنده متقابل مردان، زنان و به طور کلی زوج های گروه آزمایشی به طور معنی داری نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون و پیگیری افزایش نشان داد (p<0.05). یافته های پژوهش، نشان داد که گروه درمانی تحلیل رفتار متقابل، در افزایش الگوهای ارتباطی سازنده زوج ها موثر است.

این پژوهش تاثیر آموزش تحلیل رفتار متقابل بر هوش هیجانی دانشجویان دختر دانشگاه تهران را بررسی کرد. طرح پژوهش از جمله طرحهای نیمه آزمایشی به روش پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل با نمونه آماری مشتمل بر 40 آزمودنی (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) بود. از پرسشنامه هوش هیجانی بار- ان استفاده به عمل آمد. آموزش در طی 4 جلسه (هفته ای یکبار به مدت 4 ساعت در هر جلسه) انجام گرفته و سپس، هوش هیجانی آزمودنی ها اندازه گیری شده است. تحلیل آماری داده ها نشان داد که: آموزش تحلیل رفتار متقابل بر هوش هیجانی تاثیر مثبت دارد. به علاوه، این آموزش بر 7 مولفه از مولفه های هوش هیجانی (شادکامی، تحمل فشار روانی، خودآگاهی هیجانی، واقع گرایی، کنترل تکانش، انعطاف پذیری و خودابرازی) موثر است. آموزش تحلیل رفتار متقابل باعث افزایش هوش هیجانی در دانشجویان دختر دانشگاه تهران شد.